Bij wedstrijden zijn er altijd meer verliezers dan winnaars. Zij vormen het decor waartegen de winnaars triomfantelijk afsteken. Arme verliezers! Dan is het toch aardig dat op de Marathonweg in Amsterdam dit jaar een gevelsteen is onthuld als monument voor de verliezer. Het bestaat uit twee reliëfs aan weerszijden van een onderdoorgang, met links twee hard rennende marathonlopers en rechts een loper die voorover gebogen staat uit te hijgen.
De maker, de Israëlische kunstenaar Ram Katzir, noemde het Marathon Man, Monument for the unknown loser. Op zijn website lezen we: 'Marathon man is a monument for the anti hero, it presents an ode to the unknown loser who never made it to the headlines.'
Nu rijst even de vraag of bij een marathon het halen van de 'headlines' echt belangrijk is. Voor de eerste tien misschien wel, maar het overgrote deel doet helemaal niet mee om te winnen, maar om die 42 kilometer in een eigen fatsoenlijke tijd af te leggen. Als ergens geldt dat deelnemen belangrijker is dan winnen, is het wel bij een marathon!
Maar je kunt je wel voorstellen dat die man rechts met moeite de eindstreep heeft gehaald, een uur nadat de winnaar bekend is geworden, en uitgeput op adem probeert te komen. Aanstaande zondag 15 oktober zullen weer vele deelnemers aan de Amsterdam Marathon na afloop hetzelfde doen. Deze 'unknown losers' mogen blij zijn met het monument.
Op de site van de Stichting Kunst en Openbare Ruimte lezen we echter een iets andere interpretatie: 'Op het rechter reliëf staat een marathonloper die de wedstrijd moet staken. Hij heeft pijn in zijn hiel en kan niet meer. De kunstenaar Ram Katzir brengt een ode aan diegenen die de eindstreep niet hebben gehaald.'
In het persbericht dat indertijd uitging is dat nog verder uitgewerkt: ' De kunstenaar brengt hiermee een ode aan diegenen die aan die wedstrijd niet kunnen of willen meedoen, of de eindstreep simpelweg niet hebben gehaald.'
Kijk, zal iemand gedacht hebben, diegenen die niet kunnen of willen meedoen, dat zijn pas de echte losers!
